تقریباً یک هزار سال بعد در قرن نهم پیش از میلاد، آشورناسیرپال دوم، پادشاه آشور، جشن بزرگی برای جشن ساختن پایتخت جدید خود، نمرود، در شمال عراق کنونی برپا کرد.
درواقع زیره اصل کرمان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد زیرا استفاده زیاد آن در غذا می توانید عواقب بسیار زیادی به همراه دارد.
آشورنصیرپال با افتخار در کتیبه سلطنتی که در کاخ جدیدش برپا شده است، مقادیر انبوهی از غذایی را که برای مهمانان از سراسر امپراتوری خود سرو می کرد، از جمله مقدار زیادی زیره فهرست می کند. احتمالاً از آن به عنوان چاشنی سفره استفاده می شد همانطور که هنوز در سراسر خاورمیانه استفاده می شود.
غذاهای دنیای کلاسیک نیز از زیره هم به عنوان طعم دهنده و هم به عنوان دارو استفاده می کردند مجموعه بقراط که مجموعه ای از متون پزشکی یونانی است که بیشتر مربوط به اواخر قرن پنجم و اوایل قرن چهارم قبل از میلاد است، زیره را به عنوان یکی از مواد موجود در نسخه ای ذکر می کند که گفته می شود مانع حرکت رحم زن در اطراف شکم و ایجاد “هیستری” می شود.
ارتباط آن با سلامت باروری زنان توسط نویسنده رومی قرن اول میلادی، پلینی بزرگتر، در تاریخ طبیعی خود نیز ذکر شده است او می نویسد که اگر زنی در حین رابطه جنسی بوی زیره ببرد، احتمال باردار شدنش بیشتر است.
علاوه بر خواص دارویی فرضی آن، وجود زیره سبز در سفره رومی در همه جا را می توان در رمان Satyricon، مربوط به قرن اول قبل از میلاد مشاهده کرد در آن، تریمالکیو مجلل در حال برگزاری یک مهمانی شام مجلل است و از اینکه آشپزش فراموش کرده است خوک را آماده کند، شوکه می شود.
تریمالکیو با عصبانیت از اینکه آشپز به اندازه کافی اوضاع را جدی نمیگیرد شکایت میکند و میگوید که طوری رفتار میکند که گویی فراموش کرده است کمی فلفل و زیره به غذا اضافه کند.
زیره به قدری مهم بود که در کتاب آشپزی رومی منسوب به آپیکیوس که مربوط به اواخر قرن چهارم یا اوایل قرن پنجم پس از میلاد است، در فهرست «اقلام ضروری شربت خانه» قرار گرفته است که هر خانه مجهزی باید داشته باشد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.