ترمومتر دیجیتال آزمایشگاهی که می توان با آن دمای خورشید را اندازه گرفت

دماسنج آزمایشگاهی ابزاری است که برای اندازه گیری دقیق دمای مواد استفاده می شود. با امکان اندازه گیری دما از طریق دماسنج می توان آن را کنترل کرد. این ابزار برای محاسبه دمای پایین و بالا ساخته شده است.

موادی وجود دارند که به دماهای مختلف واکنش نشان می دهند، مانند برخی فلزات، مانند جیوه (ماده مایع) به همین دلیل، ترمومتر دیجیتال آزمایشگاهی با یک لوله معمولاً شیشه ای طراحی می شوند که درون آن جیوه وجود دارد.

در خارج، دماهای قابل اندازه گیری را نوشته است. علاوه بر این، در یک انتها یک نوک فلزی بیرون زده است که با چیزی که قرار است اندازه گیری شود در تماس خواهد بود.

هنگامی که نوک فلزی با یک ماده تماس پیدا می کند، هنگامی که دماهای مختلف را احساس می کنید، جیوه شروع به انبساط می کند. این باعث می شود که در طول لوله بالا برود و از مقیاس عددی عبور کند تا زمانی که در آن عدد متوقف شود که نشان دهنده دمایی است که ماده در آن قرار دارد.

این توصیف یک دماسنج آزمایشگاهی مدرن است. قبلاً لوله در یک انتهای آن سوراخی داشت که مایعی (آب با الکل) برای اندازه گیری در آن غوطه ور می شد.

دماسنج آزمایشگاهی از جاه طلبی برای اندازه گیری دما به طور کلی متولد شد. اولین ایده برای دستگاهی برای اندازه گیری دما به گالیله گالیله نسبت داده می شود که در سال 1593 روشی برای اندازه گیری تغییر دمای آب ایجاد کرد. این همان چیزی است که در حال حاضر به عنوان ترموسکوپ شناخته می شود.

در سال 1612، Santorio Santorio ایتالیایی یک مقیاس عددی را به ایده گالیله گالیله اضافه کرد. این رویکرد را می توان اولین در یک دماسنج بالینی در نظر گرفت.

با این حال، فرناندو دوم، دوک توسکانی، طرح گالیله و سانتوریو را در سال 1654 اصلاح کرد. تغییرات آنها شامل آب بندی هر دو انتهای لوله و تغییر آب با الکل برای تنظیم دما بود. با وجود تعمیرات او، این دماسنج کاملاً کار نمی کرد.

شخصی که دماسنج را به مدل مدرن تبدیل کرد دانیل گابریل فارنهایت بود. در سال 1714، این مرد تصمیم گرفت مایعی را که برای جیوه استفاده می کرد تغییر دهد. به این ترتیب امکان اندازه گیری دمای پایین و بالا فراهم شد.

ترازوها انواع مختلفی دارند که دماسنج می تواند دما را تعیین کند، چه آزمایشگاهی باشد یا نباشد. ترازوها به شرح زیر است:

سلسیوس یا سلسیوس (درجه سانتیگراد)، توسط آندرس سلسیوس، ستاره شناس سوئدی ایجاد شده است. در سال 1742، او مقیاسی از 0 درجه سانتیگراد تا 100 درجه سانتیگراد را پیشنهاد کرد که 0 نشان دهنده کمترین دما و 100 درجه سانتیگراد است.

-فارنهایت (ºF)، که توسط خالق آن، دانیل فارنهایت، در سال 1724 نامگذاری شد. این مقیاس دارای 180 تقسیم، 32 درجه فارنهایت و 212 درجه فارنهایت گرمترین نقطه است. فارنهایت این مقیاس را با استفاده از دمای بدن انسان که در 98.6 درجه فارنهایت اندازه گیری شده است، به عنوان مرجع ایجاد کرد.

-کلوین (ºK)، مانند پیشینیان خود، نام مخترع خود، لرد کلوین (ویلیام تامسون) را نیز دارد. این مقیاس در سال 1848 اختراع شد و بر اساس مقیاس سانتیگراد بود.

نگهداری
می توان تصور کرد که دماسنج به هیچ نوع تعمیر و نگهداری نیاز ندارد، زیرا با تغییر دما کار می کند.

با این حال، مانند بسیاری از ابزارهای اندازه گیری دیگر، دماسنج باید کالیبره شود تا از خطا در عملکرد آن جلوگیری شود.

برخی از دماسنج ها برای کالیبراسیون استفاده می شوند. گاهی اوقات می توان کالیبراسیون را در خانه انجام داد، اما اگر این امکان وجود ندارد، لازم است با یک متخصص تماس بگیرید.

در بیشتر موارد، دماسنج ها به همین صورت عمل می کنند. با این حال، حتی اگر هدف آنها یکسان باشد (یعنی اندازه گیری دما برای کنترل آن)، دماسنج های آزمایشگاهی انواع مختلفی دارند که برخی از آنها به شرح زیر است:

مایع را در یک لیوان گرم کنید
این نوع رایج ترین است. این یک لوله شیشه ای مهر و موم شده حاوی جیوه یا الکل قرمز داخل آن است که خطرات ناشی از تماس با جیوه در آن بررسی شده است.

این دو نوع سیال به تغییر دما واکنش نشان می دهند، یا در صورت کم بودن با انقباض و در صورت بالا بودن با انبساط.