دسته بندی های بالا به طور کلی به عنوان پنج نوع اصلی چای در نظر گرفته می شوند، اما مانند هر طبقه بندی دست ساز بشری، آن ها برای هر نوع چای ممکنی در آنجا استفاده نمی کنند.
چای سیاه ارل گری نیوشا از خئوش طعم ترین چای ها می باشد.
چای زرد یک سبک خاص اما سنتی در چین است، با فرآوری مشابه چای سبز، اما با چند مرحله اضافی برای خفه کردن و عرق کردن برگها، چای کمتر تیز و گردتر به دست میآید که نه چای سبز است و نه سفید.
در همین حال، یک چای کره ای به نام hwangcha ، با نام مستعار چای زرد، کاملاً متفاوت از چای زرد چینی پردازش می شود و در واقع می تواند طعم بیشتری شبیه چای اولانگ یا سیاه داشته باشد.
(سنت چایسازی کرهای، در حالی که با چین و ژاپن در هم تنیده است، بسیار چیز خاص خود است، و سبکهای کرهای به خوبی در دستههای چینی یا بریتانیایی قرار نمیگیرد.)
در تپههای دارجلینگ، اولین فلاش یا برداشت سال، به چایی تبدیل میشود که به عنوان «چای سیاه» فروخته میشود، اما در واقع چیزی شبیه به آن نیست.
سبز رنگ است و کهربایی کم رنگ با طعم کاج تازه درست می کند که شبیه هیچ چیز دیگری نیست.
برخی از مردم سعی می کنند آن را چای سفید یا اولانگ بنامند، اما در واقع هیچکدام از اینها نیست.
و من را با awabancha شروع نکنید ، یک چای ژاپنی که در واقع ترشی است و قرار است دم بکشد. نکته اینجاست که چای یک جنبه گسترده و پیچیده از تلاش انسان است و همیشه در جعبه های مرتب نمی گنجد!
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.