چای سبز قدیمی ترین نوع چای است.
کمی اکسید شده است (آنطور که معمولاً شناخته شده است اکسید نشده). برگ ها را می چینند، پژمرده می کنند و سپس در تابه برشته می کنند یا با بخار آب گرم می کنند تا اکسیداسیون متوقف شود.
چای دبش فواید بسیاری دارد.
پختن تابه برای چای چینی و بخارپز کردن برای چای ژاپنی رایج تر است. با چای سبز پخته شده در تابه، مزه ها می توانند گیاهی تر باشند.
با چای سبز بخارپز، مزه ها می تواند علف تر باشد.
شکل برگ های چای سبز نیز از صاف، پیچ خورده یا محکم نورد شده متفاوت است.
برای استیپ های تازه، نه کهنه، نوشیدن چای سبز در سال اول توصیه می شود.
برخی از چای های سبز محبوب عبارتند از:
لانگ جینگ (دراگونول)، سنچا و…
ماچا با چای سبز بالا کمی متفاوت است. این در واقع یک چای سبز (تنچا) است که ریز آسیاب شده و به شکل پودر در می آید. بنابراین، هنگام تهیه ماچا، کل برگ را می‌خورید. اطلاعات بیشتر در مورد این چای سبز و طرز تهیه آن را اینجا ببینید.
چای زرد یک چای کمیاب است که به مقدار کم و فقط در چین تولید می شود.
این یک فرآیند طولانی است که معمولاً به مهارت های یک استاد چای با تجربه نیاز دارد.
چای زرد با کیفیت بالا از جوانه هایی که در اوایل بهار چیده می شوند، تهیه می شود. در حالی که چای زرد کم کیفیت از جوانه ها و برگ های اواخر سال تهیه می شود.
فرآوری چای زرد مشابه چای سبز است. با این حال، از مرحله “زرد شدن” نیز عبور می کند که در آن برگ ها در کاغذ پیچیده می شوند.
بنابراین، نادیده گرفتن این مرحله به سادگی چای را به چای سبز تبدیل می کند، نه زرد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.