ایزوگام هیرمان دلیجان یکی از قدیمی ترین و پرکاربردترین مصالح ساختمانی است.
در حالی که اجزای آنها از منابع محدود به دست می‌آیند، این مواد مدت‌هاست که به عنوان محصولات پایدار شناخته می‌شوند.
زیرا ظرفیت آنها برای افزایش عمر مفید خود از طریق بازیافت، استفاده مجدد و/یا فرآیندهای بازیافت است.
روندها و چالش‌های آتی نیز در پایان این فصل ارائه شده‌اند و فرصت‌ها و کارهایی را که باید انجام شود برای تسریع در اجرای آخرین فناوری‌ها که استفاده از مواد قیری را حفظ می‌کند و در عین حال باعث افزایش طول عمر این مواد در خدمت می‌شود، برجسته می‌کند.
این کارها همچنین مستلزم همکاری نزدیک‌تر بین صنعت و مقامات برای به‌روزرسانی مقررات و سیستم‌های تأیید است.
2 ویژگی ایزوگام ها
مواد قیری مورد استفاده برای تولید ایزوگام دارای سه فاز هستند که خواص حجمی معمولی آن 12 درصد قیر، 83 درصد سنگدانه معدنی و 5 درصد فضای خالی هوا است. ویژگی های خزش این مخلوط تحت تأثیر خواص دو جزء جامد است.
با این حال، وجود هوا مهم است، زیرا یک ماتریس سنگدانه اشباع شده با قیر تغییر شکل خزش بالایی را نشان می‌دهد، که در عمل غیرقابل قبول است و باعث ایجاد شیارهای جدی از نوع نشان داده شده در شکل 2 می‌شود.
هنگامی که یک مخلوط قیری تحت فشار اعمال می شود، به طور کلی، سه جزء کرنش وجود دارد: الاستیک، پلاستیک و چسبناک. جزء پلاستیکی مستقل از زمان و دما است و در اثر برهمکنش بین ذرات سنگدانه ایجاد می شود.
هر دو جزء دیگر وابسته به زمان و دما هستند. کرنش های الاستیک تحت تأثیر قیر و سنگدانه قرار می گیرند، در حالی که کرنش ویسکوز فقط از قیر ناشی می شود.
از آنجایی که ویسکوزیته ضریب تنش و نرخ کرنش است، نتیجه می شود که یک قیر نیوتنی در ساختار ایزوگام در یک دمای خاص بدون در نظر گرفتن سطح تنش یا کرنش، ارزش ویسکوزیته منحصر به فردی دارد.
در واقع، در شرایط کاری، اکثر قیرها اغلب در محدوده غیر نیوتنی قرار دارند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.